گسترش مقیاس لیکرت فازی

گسترش مقیاس لیکرت فازی
گسترشی که منطق فازی در سال های اخیر در حوزه ی مهندسی، خودکارسازی و صنایع رخداده است پژوهشگران اجتماعی را به خود جذب کرده است. در دهه ی 1980 اسمیسون مقدمه ای جامع از تحلیل مجموعه های فازی در حوزه ی علوم اجتماعی ارائه کرد. بعد از آن سایر پژوهشگران سعی کردند که کاربردهای این منطق را در حوزه ی علوم انسانی گسترش دهند. در این بین بعضی از کارها به گسترش الگوریتم هایی پرداخت که در مورد ارزشیابی بود.
فورالی مقیاس رتبه دهی فازی را برای سنجش پیشرفت آموزشی ارائه داد. در این روش مبتنی بر کار پوشه شواهد توسط کاندید بر اساس استانداردهای از پیش تعیین شده توانایی که از طریق واژه هایی که خروجی آموزش را نشان می دهد تهیه می شود. یک ارزیاب تعیین می کند که آیا شواهد کارپوشه به اندازه ی کافی مناسب می باشد که بتوان توانایی کاندید را تایید نمود. در این نوع از ارزشیابی فازی بودن غیر قابل اجتناب است چرا که اریاب به طور دقیق نمی داند که کاندید دقیقا در کجای پیوستار توانایی قرار دارد. برخلاف نمره ی واحد دادن مانند روش های سنتی این رتبه دهی فازی به ارزیابان اجازه می دهد تا دامنه ی ممکن نمرات که بیانگر توانایی کادید هستند را مشخص سازد.