نظریه ی مجموعه های فازی و علوم رفتاری و اجتماعی

از زمانی که مفهوم مجموعه های فازی توسط لطفی زاده در 1965 ارائه شد، به طور گسترده ای در حوزه های فنی استفاده و کاربرد پیدا کرد. با وجود موفقیت هایی که در حوزه ی فنی داشته است اما در حوزه ی انسانی محدودیت هایی داشته و کمتر کاربردی شده است. طبق تعریف، مجموعه های فازی از دو وضعیت کمی برخوردارند مطلق و نسبی. مجموعه های فازی سنجش های کمی و کیفی را در یک ابزار واحد ترکیب می کنند. از منظر و دیدگاه علوم اجتماعی مجموعه های فازی زبانی است که نصف آن زبان کلامی و مفاهیم کلامی است و نصف آن مفاهیم و زبان ریاضی. بدبختانه جامعه ی علوم انسانی و علوم اجتماعی بالقوه های مربوط به مجموعه های فازی را نشناخته است تا از این طریق روش شناسی علوم اجتماعی را تغییر دهند.