نظریه ی بازنمایی اندازه گیری

در کنار دو مدل کلاسیک و مدل سوال پاسخ مدل بازنمایی اندازه گیری وجود دارد. این نظریه ی ابتدا توسط متخصصین سایکو فیزیک و فیزیکی وارد حوزه ی اندازه گیری روانشناسی شد. این متخصصان دریافتند که استفاده از مدل های کلاسیک اندازه گیری

برای استفاده در حوزه ی روانشناسی مناسب نیست چرا که سازه های روانشناسی به قدری پیچیده اند که نمی توان آنها را مدل بندی نمود. بنابراین زمانی که از مدل بندی در حوزه ی روانشناسی صحبت می شود

در واقع مدل بندی داده ها است که به آن مدل تجربی است که بر اساس داده های تجربی بدست می آید.

هزگز نمی توان فعالیت های پیچیده روانی را گزارش کرده و یا تحلیل نمود. در این حوزه در واقع مدل داده وجود دارد یا سازه ی تجربی. بنابراین سازه های تجربی کاملا تقلیل یافته ی سازه های روانشناختی اند.

در ساده ترین حالت موارد روانشناختی از محرک ها پاسخ ها و روابط بین پاسخ ها و محرک ها تشکیل شده است.

محدودیت موجود در مدل های تجربی به معنی محدودیت سازه های روانشناسی نیست. به طور کلی نظریه ی بازنمایی اندازه گیری مطرح می کند که اعداد بازنمایی واقعیت های موجود اند و به این دلیل ایجاد می شوند که روابط تجربی را نشان داد. به عنوان مثال وقتی وزن یک فرد از فرد دیگری بیشتر است باید عددی که به وزن فرد اولی داده می شود نیز بیشتر از ارزش عددی وزن فرد دوم باشد تا بتواند نمایان کننده ی روابط تجربی باشد.