تکنیک بردار برازش صفت

تکنیک بردار برازش صفت
تکنیک Property Vector Fitting فنی است که در دو منبع از آن نام برده شده و بعد از معرفی آن کاربردهای زیادی داشته است. از بین این دو منبع تنها یک منبع دقیقاً نام Property Vector Fitting یا PVF را بر آن نهاده است. این منابع یکی کتاب Multidimensional Scaling تألیف جوزف کراسکال و میرون ویش (1978) است و دیگری کتاب عنوان A Handbook for data analysis in behavioral Sciences Methodological Issues که در بخش چهارم با عنوان مقیاس‌گذاری چند بعدی جونز و کوهلی (1993) به این مهم پرداخته‌اند. آنها به این تکنیک نام بردار برازش صفت نهاده‌اند. اما کراسکال و میرون در کتاب خود به منظور تفسیر ابعاد بدست آمده از مقیاس چند بعدی از رگرسیون خطی استفاده می‌کنند که در واقع همان تکنیک PVF جونز و کوهلی است. بنابراین می‌بینیم که کار اولیه را کراسکال و ویش انجام داده‌اند. اگرچه PVF در بحث مقیاس‌گذاری چند بعدی وارد شده است اما کاربردهای زیادی دارد و می توان بعضی از آنها را بر شمرد.
1- تفسیر روش MDS و تفسیر ابعاد بدست آمده از طریق این روش.
2- کمک به منظور تصمیم‌گیری درباره این مسئله که چه تعداد از ابعاد باقی بمانند.
3- پژوهش فرضیاتی در مورد تفاوت افراد و زیرگروهها در امر قضاوت یا ادارک.
4- یکپارچه کردن متغیرهای مختلف.
5- بررسی روایی روش‌ اندازه‌گیری.
می‌توان کاربرد PVF در معنادهی و تفسیر ابعاد حاصل از MDS را توضیح داد.