محدودیت های تحلیل مسیر

محدودیت های تحلیل مسیر
تحلیل مسیر نمی تواند ساختار علی زیر بنایی را تایید کند یعنی بیان می کند که نقش نسبی متغییرها چیست اما ساختار علی مورد نظر محقق را بیان نمی سازد. با توجه به این که علت دارای تقدم زمانی نسبت به معلول است باید ترتیب زمانی وقوع قبل از معلول وجود داشته باشد. برای ترتیب احتمالی متغییرها در دنیای واقعی ناگزیریم به مفاهیم نظری و شعور عادی خود متکی باشیم. در ادامه فهرستی از این محدودیت ها ارائه می شود:
1.    تحلیل مسیر می تواند فرضیه های علی را ارزشیابی کند و در برخی از موارد نیز دو یا چند فرضیه ی علی را بیازماید اما هرگز نمی تواند جهت علیت محقق را مشخص کند.
2.    تحلیل مسیر زمانی مفید است که فرضیه های روشنی برای آزمون یا تعداد کمی فرضیه که همه آنها را بتوان در یک نمودار واحد نشان داد در دست باشد.
3.    تحلیل مسیر را نمی توان به منظور اهداف اکتشاف استفاده کرد.
4.    این تحلیل را نمی توان برای موقعیت هایی که حلقه های بازخورد در فرضیه ها گنجانده شده است استفاده نمود.
5.    همه ی متغییرهای مداخله گر باید در تحلیل رگرسیون چند متغییری به عنوان متغییرهای وابسته عمل کنند. بنابراین همه آنها باید دارای مقیاس فاصله ای باشند. اندازه های طبقه ای یا ترتیبی تحلیل مسیر را نا ممکن می سازند.