بررسی پایایی آزمون های فرافکن

پایایی و فنون فرافکن

نمره های کمّی حاصل از آزمونهای فرافکن چنانچه با روشهایی که توصیف شدند ارزیابی شوند، اغلب پایایی اندکی دارند. از آنجایی که پایایی یک اندازه یا شاخص، حد بالایی را بر سودمندی بالقوه یا اعتبار آن تحمیل می کند، پایاییهای کم اغلب در بررسیهای پژوهشی روی این آزمونها مسئول اعتبارهای پایین قلمداد می شوند. از طرف دیگر، همچنین استدلال شده است که روشهای معمول برای ارزیابی پایایی را نمی توان برای ابزارهای فرافکن به کار برد. برای مثال، گفته می شود که روش دونیمه سازی برای آزمون رورشاخ نامناسب است، زیرا غیرممکن است که بتوان این ده کارت را به گونه ای تقسیم کرد که دو نیمه قابل مقایسه را به دست دهد. پایایی بازآزمایی را نیز نمی توان به کار برد، زیرا آزمون مجدد، در واقع، یک تجربه روان شناختی متفاوت از آزمون اولیه است و چون گفته می شود که فنون فرافکن نسبت به تغییرات جزیی در آزمودنی حساس هستند، در واقع، به نظر می رسد که در برخی از آزمونهای فرافکن فرض می شود که این ابزارها کاملاً پایا هستند و اینکه تغییرات مشاهده شده در پاسخهای آزمون با گذشت زمان مؤید تغییرات واقعی در فرد هستند. بسیاری از ویژگیهایی که این آزمونها با آنها سرو کار دارند، مانند خُلق یا سطح انرژی با گذشت زمان تغییر می کنند و بدین وسیله استدلال محکمی را دال بر این مفروضه به دست می دهند. با وجود این، هر گونه شناخت واقعی از مشکلات پایایی اندازه گیری باید به این نتیجه منجر شود که بسیاری از این تغییرات، اگرچه نه همه آنها، تابعی از پایایی فرعی این ابزارهاست.